8.3.06

AVENTURA NA MINA


Óscar Barros, de primeru E de la ESO fizo, como trabayu escolar, esti cuentín perprestosu sobre una aventura na mina : Esto yera una vez un día nel que quedemos los mios collacios y yo nel quiosku'l pueblu pa dir d'escursión: Nel, Xosé, Xulia, Sabel y yo. Somos un garrapiellu guah.es llanzaos dispuestos a pasalo bien anque de xemes en cuando somos un pocoñín medranosos. La escursión yera pa dir al monte y tuvimos un ratín per ehí caminando y oyendo glayar a los paxarinos, observando... ¡qué guapa ye la naturaleza!
Llamónos l'atención a toos un montón de fueyes y cañes qu'había amontonaes nel suelu. Ente Xosé y yo apartémosles pa mirar y ¡sorpresa!, yera una mina abandonada. Había un cartelu que ponía: PELIGRU MINA. Les guah.es teníen mieu, pero Xosé y yo animámosles pa entrar; la verdá ye que lo que yera la cueva daba un pocu mieu y taba puerca, y amás la mina yera mui baxa y los pasillos mui estrenchos. Andábemos los cinco pegaos pa nun perdenos, menos Nel, que diba separtáu y paecía que nun tenía mieu, como si fuere d'otru planeta.
Siguimos caminando y atopamos como una puerta que s'abría y vimos un cofre enllenu perres. Nós, namás velu garrémoslu y marchemos, pero de sópitu oyimos la voz d'unos paisanos qu'entraben diciendo: -Güei, otru bancu. Vamos guardalo. Tápalo bien pa que naide lo atope. Pillárenmos. Nun sabíemos lo que díbemos facer, pero, como cosa de maxa, entamamos a desapaecer. Les partes del nuestru cuerpo esborrábense y apaecimos fuera la mina. ¿Qué taba pasando? ¡Yera Nel!Al paecer tenía poderes pa orbitar a la xente. Namái lo sabíen los pas, porque la ma d'elli tuviere dalgunos problemes nel partu. Agradecímos-ylo muncho, repartimos les perres y a empezar una nueva vida: Nel marchó a una escuela de superdotaos a Canadá. Xosé marchó a vivir a un xalé a les afueres del pueblu. Xulia marchó a les Illes Canaries colos güelos. Sabel y yo marchemos a vivir a Xixón, una ciudá perguapa onde se vive perbién.